miércoles, 15 de febrero de 2012

Os lobos de Moeche.



O meu nome é Martín e o que pretendo e recoller as lembranzas que vivín co meu irman., nas terras de Moeche.

O meu avó vivia na Ponte Ferreira nunca casa que el mismo fixo coas suas propias

mans,tal ponte mandouna levantar hai uns cen anos un cabaleiro bo ao que chamaban Fernán Perez de Andrade “o boo”,este home tivo descendencia o seu fillo chamabase Diego de Andrade de que no era tan ben soado como o seu pai.,tampoco se falaba ben nas terras de Moeche,onde eu me criei, doutros cabaleiros e señores como o que marcou o meu brusco destino.o Conde de Lemos.,relata as desgrazas baixo o dominio destes homes de armas.O meu irman Lapo e eu tiñamos costume de visitar ao noso avó para o que iamos caminando de Moeche á Ponte Ferreira moitas tardes, e por alí,acostumaban so señores e vasalos a cazar.

Lembro como os dous observabamos escondidos como estes soltaban os seus falcóns na procura dalgunha presa desas que segundo eles lles pertenecian por estar nos seus coutos e dominios, eran homes de armas do castelo de Moeche cuyo alcalde era vasalo daquel Conde de Lemos.

Aqueles homes que ian sempre provistos de coraza e espada, impoñian respecto e eran temidos por todos os veciños dos arredores pero o meu irman Lapo non lles tiña medo, e de feito unha vez encaurose con eles, mais non lle fixeron nada porque dician que era só un neno e dician tamén que os nenos que xogaban nas leiras non podian cos homes de armas., e logo daquel dia, cando viamos a estes vasalos cazar coas súas aves rapaces, o meu irmán dicia que algun dia se enfrontaría a eles., e eu ría e lle dicia que iso era tan fantastico como que as lebres correran detrás dos lobos. Aqueles homes non eran

do meu agrado mais era consciente de que contra eles xogabamos en inferioridade.

Entre os Andrade e o de Lemos e todos os cabaleiros destas terras, sempre habia conflictos porque nunca lles parecia suficiente o que tiñan.

Non foi a miña infancia feliz senón dura e chea de calamidades..A medida que eu medraba tamén o facia o abuso que os nobres exercian sobre o pobo e por se non fora pouco, unha peste levou ao meu pai.

Uns anos maís tarde, o meu irmán marchou a facer fortuna..Dicia que ia a vila de Betanzos onde de seguro lle agardaba un futuro prometedor lonxe daquelas terras de Moeche,,prometeunos que volveria a por nós.

Cando cumprín os dezaseis anos,non sabiamos nada da sua vida, ainda que un veciño nos dixera que estaba vivo e que o vira pola vila acompañado por xente de ben.

Entón no sabia que naqueles tempos revoltos veriamos o mundo cambiar.

Moeche 1946

Esperta Martin¡ ¡ menudo pesadelo queria loitar con esas bestas mais non sacaba forzas daban medo¡

Deixate de bestas, Martin, e tamén de pesadelos que xa bastantes temo no mundo, hoxe temos moito que facer, bebe axiña ese caldo e logo dalle de comer as galiñas antes de sacar ao boi.

Nai ¿ canto vale este boi?

Mira fillo este boi mercouno o teu pai na feira do vinte e tres, antes de morrer,xa nos teñen ofrecido moito por vendelo.é o mellor boi da bisbarra, mais non o imos vender mantres haxa pan na mesa.

Vaia vida, desde que morreu o teu pai os traballos duplicaronse, Martin. E o teu irmán pouco favor nos fixo indo a Betanzos a buscar sorte,fi máis dun ano que non pasa por casa. Nonsei o que fará por alí pero por aquí bótase de menos a axuda doutro home, meu fillo.

Eu espero que a Lopo lle vaia ben na vila.

O que tes que facer ti, e deixarte de pensar no que faga o teu irmán e a topar axiña unha moza que che dea fillos para que axuden na casa,non sei que andará facendo Lopo pero xa é grandiño, me preocupas máis ti.

Non vaiaspensar que o de atopar moza é tan doado nai.

Pois xa me dirás se non hai mozas casadeiras para un rapaz novo, forte e inteligente coma ti de seguro que terás a algunha toliña.

Xa pero non soportaría que algún vasalo deses do conde utilizase o seu dereito a pernada como fixeron coa filla do carpinteiro cando casou. Non aturaria a un deses bandidos levándose ao leito amiña esposa.

Vaia fillo e increíble velai os temos, parece que estes homes do conde teñen oido de lobo.

¡ Claro! Os lobos do pesadelo.

¿ Que hai deses cartos que nos debedes muller?

Idevos , xa vos paguei fai dez dias os nosos impostos.

¡Non des ordes harpia!

¡Bechos, malditos sexades1 ¡diexádea e batédevos cun home1

Xa escoitaches ao alcaide de Moeche, a agora a traballar ou xa vos ides esquecendo dese hermoso boi que tedes.

¿Lopo? Viñestes. Martin irmán meu sintoo moito

Pero xúroche irman,pola miña propia vida que eses bastardos pagarán.

¿Pois xa me dirás ¿

Ia levarlos a vila conmigo alí estariades a salvo dos homes do conde e teriades protección tras os seus muros.

Desde que ti te fuches nai sempre falaba de ti,por iso quero saber de onde sacabas os maravedis que mandaches

Esta ben en Betanzos coñecin a alguién que me deu traballo como soldado da vila,velamos pola seguridade dos vilans e defendémolos de homes como os que asasinaron a nai.

Vamonos de Moeche pero antes Lapo habia vendido o boi e as galiñas aun tratante, e prendeulle lume a casa ,al ver o lume os cabaleiros do conde os siguiron. o que eu pensaba, son cabaleiros do conde , o alcalde de Moeche e o do parche no ollo.

Chegaron a Betanzos e foron a unha reunión secreta era a santa irmandade formada por artesáns ,mariñeiros,fidalgos,son moitas as vilas e xentes que nos apoian

Lopo por fin de volta ¿Qué te levou a Moeche? O alcaide do castelo e un dos seus vasalos mataron a miña nai,estan facendo estragos entre as xentes e subindo os impostos..A los pocos meses de unirme a Lapo a Santa Irmandade saiu reunindo un exercito de miles de homes ,en breve espazo de tempo descubrí o que mantivo a meu irmán afastado da casa varios anos e tamén que era cuadrilleiro do exercito irmandiño que tiña como obxectivo anular a violencia señoril.

Estaba eu en Melide o día que tívemos o derradeíro xesto honorable ante os caableiros que nos afogaban.

¡¡xa bastante pagamos, ata agora, Conde de Lemos¡¡

Era a primaveira do ano 1467

Alcaide de Moeche,entregade o Castelo ou caerá pola forza,

Lopo, colle a dez homes agacharedes os muros,e encargádevos de matar aos homes que gardan o portón e abrideo.

¡¡ abaixo a fortaleza¡¡

¡¡maldito asasino, pola miña nai¡¡

Mais o do parche no ollo conseguiu escapar.

Aquela tarde levantamos o campamento,moitas fortalezas fóronnos entregadas sen ofrecer resistencia,,

foron apresados Don Diego de Andrade e outros escondéronse nos montes.

En tan só dous anos o noso exercito conseguira o impensable,o erro que cometemos despoís foí non poñernos de acordo en como administrar a xustíza,o rei de castela abandonou a nosa causa, agora apoíaba aos lobos.

A tensión medraba entre os nosos líderes e os axustes de contas sucedíanse por vilas e aldeas,

No ano 1469, dous mas tarde de que comenzara a revolta, os nobres xa tiveran tempo dabondo para reunir un novo e fortalecido exercito,as diferenzas esquecéronse porque agora todos tiñan un enemigo común a Irmandade.

A Martin volveulle a ímaxe daquel pesadelo que me atormentaba,o final daquel mal sono, o conde mascaba almas, os lobos volvían a ser os donos ,as vilas ulían máis a podre que nunca.ïntentamos plantarlles cara nunha derradeira batalla en Castro Gundían.

Apresaron a Alonso de Lanzos que nunca máis volveo a ver a luz, os dous irmáns fuxirón,pero Lapo empeñouse en pasar de novo pola nosas antigas terras,onde tiña algo agochado nun lugar que coñeciamos ben.

¿Lembras cando xogabamos por aquí de pequenos?.Aqui están os meus aforros e os cartos que nos deron polos animais, con isto chegaremos a Francia sen problema.

Mira alcaide¿non vos sonan eses dous?

Colle os cartos e fuxe Martin.

Xa chegamos lonxe ,antes que Irmandiños somos irmáns.

Aquela noite corrín o que nunca correra deixando a Lapo alí,loitando con aquelas bestas de guerra, nunca tanto chorei como cando descubrín o auténtico final daquel sono que dous anos antes tivera.Pensabamos que podíamos ser tan lobos como eles pero tiñamos que seguir sendo lebres,pola desigualdade que a algúns nos toca vivir.


3 comentarios:

  1. Oh Carlos gustame moitísimo o teu conto, tes moita imaxinación, quedouche moi ben!

    ResponderEliminar
  2. increíble o conto,moi ben estructurado e unha historia diferente!

    ResponderEliminar
  3. Pero isto o fiseches ti o era o que puso manolo?

    ResponderEliminar