jueves, 15 de marzo de 2012

unha aventura que por unha noite foi EUMESA

Na decadente España de finais do século XVII, estábase a debatir a resolución dun grave problema para o futuro de España: o matrimonio para a futura descendencia do rei Carlos II de España.
No ano 1689 a súa primeira muller falecera sen descendencia, e Carlos II de Austria, Habsburgo ou España tiña que encontrar unha rápida solución ó seu problema. Pero ese non era o único quebradeiro de cabeza do pobre home.
Coñecido polo pobo como "O Enfeitizado", Carlos II tiña un aspecto horrible, lamentable.


Vendo cadros de él, pode observarse tal afirmación, pero aínda habería que ter en conta que os diversos artistas debuxaríano o máis favorecido que puideran; así que non é esaxerado o inconmensurable da súa fealdade. Chamábano "O Enfeitizado" xa que o pobo dicía que o seu aspecto debería de ser causado por influencias demoníacas. Ademáis, estaba o problema da súa impotencia. Pode ser que tivera o síndrome de Klinefelter (SK), causado por un hipogonadismo (carencia ou defecto do órgano sexual).
Pero xa se sabe, a grandes males; grandes remedios. Dábanlle de comer os testículos machacados dos aforcados para ver si aumentaba así a súa fertilidade.
O máis lóxico é que ista enfermidade fose causada polos frecuentes matrimonios consanguíneos típicos da realeza. Carlos II era raquítico, impotente, horrendo e corto de mente.
Un cadro bastante irónico é o de él mesmo na Sala dos Espellos, Palacio Real de Madrid.


Volvendo ó tema do seu matrimonio; había tres candidatas entre as que elixir a súa futura muller:
Unha era Isabel María de Portugal; outra Mariana de Médicis, e a última e finalmente elixida (por non ter sangue francesa) Mariana de Neoburgo; ou María Ana del Palatinado Neoburgo.



Unha muller lonxeva xa que morreu ós 72 anos de idade. Tamén escollérona pola gran extensión da súa familia (a súa nai tivera nada máis e nada menos que 23 fillas). A ver se lle tocaba esa sorte a ela.
De físico imponente; alta, pelirroxa, con curvas, atractiva. Pero vanidosa altanera e egoísta.

A VIAXE
Baviera, 3 de setembro de 1689; Corte Real Española, 22 de maio de 1690.
Gracias a Cátedra, Revista Eumesa de Estudos; e os seus esforzos utilizando relacións de sucesos espallados polas bibliotecas portuguesas e españolas, recabouse a seguinte información:

Habéndose efectuado a voda por poderes en Alemaña o 8 de maio de 1689, comezou a viaxe da futura raíña cara España.
Como naquel entonces había unha guerra contra os franceses (como non), era necesario que a viaxe se realizara por mar. Decidiuse cruzar o canle da Mancha fronte viaxar polo mediterráneo.
A ruta a seguir era: Baviera, Holanda, Canle da Mancha, Santander e Madrid.
O buque almirante no que viaxaba Mariana chamábase "The Duke".
Debido á constante tardanza a España, o pobo xa cantaba sátiras de que había que ir buscala a Holanda xa que senón ela non ía vir.
O 28 de Setembro comunicóuselles que en vez de ir a recibila a Santander terían que ir a Coruña polas inclemencias temporales. Así que cambiaron de rumbo cara Palencia, e de aí a Coruña a esperala.
O 26 de marzo de 1690 foi albiscada a flota que conducía á raíña Mariana de Neoburgo.
Por mor do forte vento e o mal estado da mar, foi imposible atracar na Coruña, onde a raíña era
esperada, e a flota dirixiuse á ría de Ferrol.
Se menciona o porto de Ferrol, pero esta denominación non debe confundirse coa actual cidade de Ferrol. A raíña encallou preto de Mugardos, xusto enfronte do actual porto de Ferrol e nunca chegou a pisar a cidade ferrolá.
Carlos II concedeulle á vila de Mugardos o privilexio de que os seus habitantes estivesen exentos do servicio no Exército e na Mariña, xunto coa concesión do título de Real Vila.
No Arquivo Municipal de Mugardos consérvase un documento datado o 30 de xullo de
1705, no cal Domingo de Souto (procurador real da vila e porto de Mugardos) reclama "Que la
Ciudad de Vetanzos, y su Provincia cumpla con la cedula de su Magestad y no les comparta mari
neros soldados ni gastos".
Isto foi debido a que uns galeguiños axudaron á raíña cando desembarcou nun lugar totalmente descoñecido errando o súa ruta. Non coñecía tampouco a linguaxe nin as costumes das xentes, pero estas humildes xentes antigas poboadoras de Galicia cumpriron co seu cometido e de esta maneira foron premiados.




Por fin, o día 16 de abril procedeuse ao desembarco19 da raíña e leváronse a cabo as reais
entregas. Despois, púxose en camiño facendo noite en Pontedeume, onde se hospedou nunha mansión do Conde de Lemos.

7 comentarios: