viernes, 23 de marzo de 2012

¡ VIVA A PEPA !

A principios do século XIX, Napoleón ansiaba chegar a facer de toda Europa o seu gran imperio e Gran Bretaña tiña a supremacía en canto a mar.

No ano 1801 Manuel Godoy (o querido da raíña española) firma un tratado con Portugal, o chamado "Tratado de Madrid", esperando que ante esta ameaza disolva as súas relacións con Gran Bretaña.

Ante a negativa de Portugal, comeza a Guerra das Laranxas. Foi un breve conflicto que enfrentou a Portugal contra Francia e España, e, para os curiosos, chámase así debido ó ramo de laranxas que o valido do rei Carlos IV lle mandou á raíña consorte Maria Luisa de Parma.



No 1808, prodúcese.
Todo prodúcese.
A ambición latente do príncipe Fernando (VII) de gobernar impoñéndose a Godoy e ó seu propio pai Carlos IV foi en aumento.
Todas estas tensións internas desembocaron no Motín de Aranxuez; no que o máis destacable de todo é a participación do pobo nun levantamento. A importancia da súa actuación ante o Motín.

Napoleón, que entrara coas súas tropas en territorio español co pretexto de invadir Portugal pola súa alianza con Gran Bretaña; obrigou a Carlos IV e Fernando a abdicar o trono a favor do seu irmán, Pepe Botella, ou Xose I Bonaparte. (Abdicacións de Baiona).

Fernando VII convertiuse no rei "deseado".
Nese momento converxeron contrapostas e diferentes formas de pensar e de entender a vida.
Os chamados a sí mesmos "encadeados" defendían o ideal do Antigo Réxime, o absolutismo.
A soberanía monacal pola gracia de Deus, a concentración de poderes nunha sola persoa e a subxugación do pobo ó monarca.

Os liberais, que eran partidarios da soberanía nacional, da separación dos poderes lexislativo, executivo e xudicial en organismos independentes; os dereitos civís, a igualdade ante a lei, a liberdade de reunión e asociación e a liberdade de culto.

Mentres en España se libraba a Guerra da Independencia, foron formadas as Xuntas en 1810 para as cortes constituíntes. No contexto internacional, España cada vez perdía máis o poder sobre as súas colonias.

Mentres Fernando e Carlos estaban tan tranquilos e luxosamente en Francia, España vivía unha situación que ía desembocar nunha Guerra, unha Guerra comezada polo pobo.

A Guerra contra os franceses arrancou o dous de Maio de 1808, por un levantamento espontáneo popular.
Foi duramente reprimido pero continuou o seu propósito e expandiuno por toda España



Algunhas zonas foron máis difíciles que outras, pero o máis interesante de este anaco de historia son os diferentes puntos de vista que próximamente analizarei:

"ENCADEADOS" ---> ANTIGO RÉXIME
"LIBERAIS" ---> VIVA A PEPA!
"AFRANCESADOS"-->ILUSTRACIÓN

En Galicia, a conquista realizouse en máis ou menos 15 días, pero foi decisiva a intervención das guerrillas galegas que controlaban os accidentes xeográficos do terreo; e así puideron levar para adiante a súa tarefa de desfacerse dos franceses, xa que o verdadero exército; comandado polas familias de linaxe e o poder eclesiástico, agochabas estaban no monte.
A verdadeira batalla produciuse entre ingleses e franceses; pero no territorio galego coa entrada do exército francés en Valdeorras, que será do que vos fale a continuación.

No hay comentarios:

Publicar un comentario